Η ουτοπία είναι όρος δανεισμένος από το ομότιτλο βιβλίο του Thomas More που εκδόθηκε το 1516, και περιγράφει μία φανταστική κοινωνία σε ένα νησί του Ατλαντικού Ωκεανού που διαθέτει ένα φαινομενικά τέλειο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό σύστημα. Χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τόσο τις συνειδητές κοινότητες που επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια ιδανική κοινωνία, όσο και για τις φανταστικές κοινωνίες που περιγράφονται στη λογοτεχνία.*

Με τον όρο/έννοια ουτοπία εννοούμε, τον ιδανικό τόπο ή τις ιδανικές καταστάσεις που δεν υπάρχουν πουθενά (Γι αυτόν τον λόγο ο More χρησιμοποίησε στην λέξη το αρνητικό μόριο ού) και είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν.

Αλήθεια όμως, πόσο ουτοπικό μοιάζει να κάνεις μονίμως τα ίδια λάθη και να πιστεύεις πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα? Διαβάζουμε και ακούμε πανταχόθεν πως η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία με τους δανειστές για νέα ρύθμιση 120 δόσεων αυτή τη φορά. Ε και τι έγινε? Με τα νέα χρέη με τα οποία θα φορτωθούμε οσονούπω, καθώς το 2017 πλησιάζει απειλητικά, του χρόνου τέτοιο καιρό οι ρυθμίσεις θα έχουν πάλι στην πλειοψηφία χαθεί.

Βέβαια, κατά τον σκηνοθέτη Billy Wider, “Αυτό που κάνει υποφερτό τον πραγματικό κόσμο είναι οι ουτοπίες μας. Πρέπει να έχεις ένα όνειρο για να μπορείς να ξυπνήσεις το πρωί!”

Τελικά μήπως απλά αυτό είναι όλο?
Όσο εμείς “ονειρευόμαστε”, αυτοί να υλοποιούν το όποιο “σχέδιο”?

* πηγή: Wikipedia