Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες απίθανων καταστάσεων σχετικά με το περίφημο κοινωνικό χαρτζιλίκι.
Μεταξύ άλλων, η δομή της συγκεκριμένης απόφασης ανέδειξε για μια ακόμα φορά (σωστά) χαμένους τους υποτιθέμενους φιλοξενούμενους και επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά πως στη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Ο φιλοξενούμενος δεν επιβαρύνεται με τεκμήρια αναφορικά με την κατοικία του και αυτό προφανώς οδηγεί σε μια ευνοϊκή αντιμετώπιση κατά την εκκαθάριση της φορολογικής δήλωσης στην περίπτωση ειδικά που ο φορολογούμενος θέλει να ‘αποκρύψει’ εισοδήματα. Σε κάποιες δε περιπτώσεις αυτό συμβαίνει και εν αγνοία του ιδιοκτήτη ‘ξαδέλφου’ ή ‘κολλητού’.
Δεν είναι λίγες επίσης οι φορές που ο ιδιοκτήτης κάποιας κατοικίας και ο μισθωτής συμφωνούν να μην εμφανίσουν την ενοικίαση με αντάλλαγμα μικρότερο μίσθωμα, ως εκ τούτου ο μισθωτής ‘αναγκάζεται’ να ‘βρεί’ μια στέγη να ‘φιλοξενηθεί’.
Επειδή ως φαίνεται η τακτική των κοινωνικών μερισμάτων θα συνεχιστεί και τα επόμενα έτη, ας προσέξουμε στις επόμενες δηλώσεις να προσεγγίσουμε με μεγαλύτερη ειλικρίνεια (και σοβαρότητα) το θέμα της διαμονής.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enallaktikos.gr