Με χαρά, τιμή και υπερηφάνεια σας παρουσιάζουμε το δεύτερο κατάστημά μας στην Παλλήνη!
Σας ευχαριστούμε για τη στήριξή σας και σας περιμένουμε στα νέα όμορφά μας γραφεία επί της Λεωφόρου Μαραθώνος 81 και φυσικά πάντα στα κεντρικά μας γραφεία επί των οδών Παλλάδος Αθηνάς & Τήνου!
Όσο οι κυβερνώντες διαβεβαιώνουν πως δεν θα μειώσουν για μια ακόμα φορά το αφορολόγητο των μισθωτών και συνταξιούχων, τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο φόβος μας πως τελικά θα το κατεβάσουν στις 5.000 Ευρώ. (Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι εισοδηματίες είναι πιο ‘άνετοι’… μηδέν ήταν, μηδέν θα είναι…)
Αλλά αλήθεια, για ποιό ‘αφορολόγητο’ μιλάμε? Αυτό που για να το καρπωθείς, πρέπει πρώτα υποχρεωτικά να το ξοδέψεις? Και μάλιστα αν είσαι κάτω των 70, να πρέπει να το ξοδέψεις μέσω χρήσης ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής? Μήπως όλα γίνονται για τα δισεκατομμύρια που θα εισπράττουν ακούραστα στο διηνεκές τράπεζες και εταιρείες από τις προμήθειες συναλλαγών μέσω πιστωτικών καρτών?
Λένε πως εάν όλες οι συναλλαγές πραγματοποιούνταν μέσω χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών η χώρα θα ήταν διαφορετική. Θα ήταν? Δηλαδή στην Ιταλία και την Πορτογαλία – που η χρήση πλαστικού χρήματος είναι ευρέως διαδεδομένη πολλά χρόνια τώρα – έχουν λύσει τα προβλήματά τους και δεν υπάρχει εκεί φτώχεια και φοροδιαφυγή?
Σε ότι αφορά εμάς, το θετικό είναι πως σε πρώτη φάση, γιατί δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει με δαύτους, σχεδόν όλες οι δαπάνες διαβίωσης (πλην ενοικίων) που θα εξοφλούνται μέσω τερματικών αποδοχής καρτών POS λαμβάνονται υπόψη για το ‘χτίσιμο’ του αφορολόγητου. Με άλλα λόγια, οι λογαριασμοί των ΔΕΚΟ και οι αγορές από τα Σουπερμάρκετ θα αρκούν σε μεγάλο βαθμό από μόνες τους για τους περισσότερους πολίτες.
Και μόλις το όριο πιαστεί, ο μισθωτός και ο συνταξιούχος που δεν θα έχει πλέον κανένα επιπλέον κίνητρο να χρησιμοποιήσει οπωσδήποτε την κάρτα, θα έχει αποκτήσει αίφνης ένα σπουδαίο κίνητρο να ‘παζαρέψει’ και να συμφωνήσει μια καλύτερη τιμή, με αντάλλαγμα την εξόφληση με μετρητά, κάνοντας έτσι ‘αόρατη’ τη συναλλαγή από τον ελεγκτικό μηχανισμό.
Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις δεκαετίες τώρα πιστεύουν πως αντί για κίνητρα πρέπει να νομοθετούν υποχρεώσεις και θεωρούν πως έτσι θα αντιμετωπίσουν το έγκλημα της φοροδιαφυγής.
“Αμ πώς”, που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος…
Ήρθε στη ζωή μας για να μείνει ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης, το μοναδικό ταμείο κύριας ασφάλισης για 4,2 εκατ. ασφαλισμένους και 2,6 εκατ. συνταξιούχους.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας, “Στόχος της σύστασης του ΕΦΚΑ είναι η καταπολέμηση των παθογενειών του παρελθόντος, όπως η γραφειοκρατία, η πολυνομία και οι ανισότητες, με εργαλεία τη θέσπιση ενιαίων, δίκαιων κανόνων για όλους στη βάση των αρχών της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και την παροχή υπηρεσιών ποιότητας για τους ασφαλισμένους, μέσω της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών και του υψηλά καταρτισμένου εργατικού δυναμικού”.
Τι όμορφα λόγια! Αυτό όμως που δεν διευκρινίζει η ανακοίνωση είναι το “πόθεν” των πόρων του νέου υπερταμείου – κοινώς, από που θα βρεθούν τα χρήματα. Θυμίζουμε πως ο ΕΦΚΑ θα χρηματοδοτείται με το ‘παρανοϊκό’ ποσοστό του 26,95% – κατ’ ελάχιστον – επι των εισοδημάτων των επιτηδευματιών, χωρίς φυσικά την αντίστοιχη ανταποδοτικότητα.
Το ύψος αυτό των ασφαλιστικών εισφορών σε συνδυασμό με την εξαντλητική και πολυσχιδή φορολογία οδηγούν μαθηματικά σε κλείσιμο, φοροδιαφυγή ή ‘φορολογική εξορία’ ένα μεγάλο μέρος της μικρομεσαίας επαγγελματικής τάξης, της ραχοκοκκαλιάς δηλαδή της κοινωνικοπολιτικής δομής της χώρας.
Ο φόβος όλως μας είναι πως ο διαφαινόμενος ‘θάνατος του εμποράκου’ είναι αυτός που θα δώσει τη χαριστική βολή στο σαθρό ασφαλιστικό οικοδόμημα της χώρας και πως οι ανακοινώσεις της πολιτικής ηγεσίας θα μείνουν για μια ακόμα φορά ευχές.
Και τότε, αυτό που θα μείνει στην ιστορία θα είναι πως αυτή η ‘χαριστική βολή’ προκλήθηκε από Ένα Φέσι Καταπληκτικά Αριστερό…
Λιγότερο από ένας μήνας έχει απομείνει για τη λήξη του πλέον δίσεκτου έτους στην πρόσφατη ιστορία. “¨Να φύγει και να μην ξανάρθει το 2016” ακούμε όλοι τριγύρω.
Είναι όμως έτσι? Το 2017 θα εισέλθει απότομα με την εφαρμογή των νέων φορολογικών μέτρων και των νέων συντελεστών υπολογισμών ασφαλιστικών εισφορών. Οι επιβαρύνσεις για τις επιχειρήσεις – και κατ’ επέκταση για τα νοικοκυριά που άμεσα ή έμμεσα εξαρτώνται ή επηρεάζονται από αυτές – αναμένεται να είναι δυσβάσταχτες.
Μέχρι το καλοκαίρι θα έχει διαφανεί σε μεγάλο βαθμό το “που πάει το πράγμα”. Καλοκαίρι? Διακοπές? Με τόσα μεγάλα βάρη, για πολλούς εξ ημών, καλούς πολίτες αυτής της όμορφης τρελής χώρας, το καλοκαίρι μπορεί να μην έρθει…
“Το καλοκαίρι
Για μένα φέτος μπορεί να μην έρθει
Για μένα φέτος μπορεί και να βρέχει
Θα ‘ναι χειμώνας χωρίς διακοπές”
*Φοίβος-Διονύσης Σχοινάς
Η ουτοπία είναι όρος δανεισμένος από το ομότιτλο βιβλίο του Thomas More που εκδόθηκε το 1516, και περιγράφει μία φανταστική κοινωνία σε ένα νησί του Ατλαντικού Ωκεανού που διαθέτει ένα φαινομενικά τέλειο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό σύστημα. Χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τόσο τις συνειδητές κοινότητες που επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια ιδανική κοινωνία, όσο και για τις φανταστικές κοινωνίες που περιγράφονται στη λογοτεχνία.*
Με τον όρο/έννοια ουτοπία εννοούμε, τον ιδανικό τόπο ή τις ιδανικές καταστάσεις που δεν υπάρχουν πουθενά (Γι αυτόν τον λόγο ο More χρησιμοποίησε στην λέξη το αρνητικό μόριο ού) και είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν.
Αλήθεια όμως, πόσο ουτοπικό μοιάζει να κάνεις μονίμως τα ίδια λάθη και να πιστεύεις πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα? Διαβάζουμε και ακούμε πανταχόθεν πως η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία με τους δανειστές για νέα ρύθμιση 120 δόσεων αυτή τη φορά. Ε και τι έγινε? Με τα νέα χρέη με τα οποία θα φορτωθούμε οσονούπω, καθώς το 2017 πλησιάζει απειλητικά, του χρόνου τέτοιο καιρό οι ρυθμίσεις θα έχουν πάλι στην πλειοψηφία χαθεί.
Βέβαια, κατά τον σκηνοθέτη Billy Wider, “Αυτό που κάνει υποφερτό τον πραγματικό κόσμο είναι οι ουτοπίες μας. Πρέπει να έχεις ένα όνειρο για να μπορείς να ξυπνήσεις το πρωί!”
Τελικά μήπως απλά αυτό είναι όλο?
Όσο εμείς “ονειρευόμαστε”, αυτοί να υλοποιούν το όποιο “σχέδιο”?
* πηγή: Wikipedia
Άλλος για Κύπρο τράβηξε πήγε κι άλλος για Βουλγαρία…
Απο Υδραυλικούς μέχρι Κομμωτήρια και από Δικηγόρους μέχρι Μεσίτες, δεν υπάρχει Έλληνας Επιτηδευματίας που να μην έχει σκεφτεί τη μεταφορά της επιχειρηματικής του έδρας στο εξωτερικό. Ή μήπως υπάρχει?
Υπάρχουν και μάλιστα πολλοί! Είμαστε όλοι εμείς που αντί να εγκαταλείψουμε τη χώρα και το πρόβλημα έχουμε αποφασίσει να μείνουμε και να παλέψουμε για αυτό. Σε αυτή μας την προσπάθεια θα επιθυμούσαμε να έχουμε αρωγό τον κρατικό ελεγκτικό μηχανισμό… Όμως σε τελική ανάλυση που τον είχαμε? Σε μόνιμη βάση το κράτος στέκεται εμπόδιο στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Όλοι εμείς που καλούμαστε να πληρώσουμε και για εκείνους που “έφυγαν” ζητάμε – έστω και τώρα – ο φοροελεγκτικός μηχανισμός να αφυπνιστεί και να εφαρμόσει τη σχετική αυστηρή νομοθεσία και να ελέγξει ποιοί από όλους αυτούς που έθεσαν εγωιστικά εαυτόν εκτός προβλήματος πληρούν τις προϋποθέσεις λειτουργίας στο εξωτερικό!
Ότι ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων φορολογούμενων είναι και θα είναι εδώ στον καθημερινό αγώνα είναι γεγονός. Ότι ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα δικαιωθούμε, επίσης! Οι Νόμοι υπάρχουν, ας τους εφαρμόσουμε, έστω και με αργό ρυθμό… Ακόμα κι αν κινηθούμε σαν την αγαπημένη ¨Ευτέρπη¨ της φωτογραφίας…
Τουλάχιστον ας κινηθούμε!